اهلی شدن !

 

نمی دونم کتاب شازده کوچولو رو کدامیک از شما عزیزان خوندین !
 

 اما من دارم ش  و favorite   من هست . 

قبلا این کتاب رو بارها و بارها خوانده ام  ...    

بعضی وقتا هنوز هم   ... 

اگر تمایل داشتید باقی  رو در ادامه مطلب  بخوانید !  

بعضی وقتا هنوز هم  خیلی از قسمت های اون  داستان رو با زندگی شخصی ام  

مقایسه می کنم . ..

 یادمه وقتی دانشجو بودم ( حدودا 18-19 سال پیش ) تو تئاتر شهر تهران  

نمایشنامه شازده کوچولو رو اجرا کردند و من با بهترین دوست م رفتیم دیدنش .

بعد از اجرا انقدر منقلب شده بودم که بیرون از تئاترتوی بغلش مدتی رو 
 

 بی اختیار گریه  کردم .    

 و الان شاید ...

معنی اهلی شدن رو درک می کنم ...

بهزاد -  کسی که من رو اهلی کرده بود  چند سال قبل ، بر اثر مننژیت  

بزرگسالی   و ظرف 48 ساعت فوت نمود. در حالیکه دخترش فقط  ۱۱ ماه داشت  

 و پسرش 5 سال ...

سالهاست که جرات خوندن مجدد اون کتاب رو پیدا نکردم  تا اینکه دوباره اون مطالب  

آشنا ،  به قلم یکی از عزیزان توی یکی از وبلاگ ها در برابرم به تصویر درآمد 

 و من بی اختیار و  به  یاد  آن  ایام بازهم گریست م   ...

طی چند سال بعد مشابه یکی از قسمت های دردناک ماجرای این کتاب ( سیاره  

هفتم  - زمین -  گفتگو با مار در کویر ...  ) برای من اتفاق افتاد :

وقتی که مسافر کوچولو می گه  : 

"  آدمها کجان  ؟   تو کویر آدم احساس تنهائی می کنه!

مار مگه :   پیش آدمها هم احساس تنهائی می کنی !  " 

... 

بله عزیزِ من ، سالهای سال را یکی ز پس دیگری می گذرانی بی آنکه واقعا کسی را داشته  

باشی  که دو کلمه حرف حساب باهاش بزنی !

گاهی هم مجبور هستی برای حفظ روابط اجتماعی ات با جماعت پیرامون ت  

بگردی و بناچار  ظاهرت را حفظ کنی  و همین حفظ ظاهر برای برخی آدم ها این  

شُبهه را به وجود می آورد که با تو همفکر و هم مسلک هستند و همین شروع  

دردسر است  .   

چون باید ازین به بعد  تحمل شون کنی و به ناچار ساعت هایی را  نابود    !   

  یادتون هست  آخر سر  مار بهش چی  می گه  ؟

  " روزی روزگاری اگه دلت  خیلی هوای  

اخترک ت رو کرد بیا من کمکت می کنم ... از من بر می آد ! " 

به نظر من اوج داستان اونجاست که شازده کوچولو شب آخر قصه می خواد  

برگرده به اخترک ش ...

به دوستش می خواد هدیه بده و می خنده ...   

  می گه می خوام یه هدیه بهت بدم ....  

می گه : 

"  نه اینکه من تویکی از این ستاره هام ... 

 نه اینکه من تو یکی از  اونا می خندم .. .  

 خوب ..   پس هر شب به آسمون نگاه کنی برات مثه اینه که همه  ستاره ها می خندن  ! 

.پس تو ستاره هائی را خواهی داشت که بلدن بخندن  

 و  خاطرت که تسلی پیدا کرد  

از آشنائی با من خوشحال می شی ...  "  

 وارد شدن به دنیای مجازی رو مثل دیدن ستاره ها  توی کتاب مسافر  

کوچولو دوست دارم !

این داستان شاید ، قفل یکی از حقایق زندگی من رو ناخواسته باز کرد ...  

 اونی که من و اهلی کرده توی این دنیا و خودش تو اون دنیاس  و من خیلی وقته ازش  

 خبر  ندارم  می دونه که خیلی دلم براش تنگ شده  . 

   اما هم خودش 

 هم خدای خودش 

 خوب می دونند  که همیشه  تو خیالم فکر می کنم بازم  کسی  پیدا می شه 

 تا نذاره من خاطره اهلی  شدن م رو  از یاد ببرم ! 

مثل یه دلشوره شیرین ! 

مثل شوق رسیدن فردا برای پوشیدن کفش نو ! 

 مثل  انتظار روز تولد ! 

هر روز به دنیا می آد و با آخرین نقطه های شعرم خداحافظی می کنه !  

  زیبای خیال من  

 خدا کنه فردائی که روز تولدت ه 

باشی تا باشم !

 و بودن ت رو باز هم در نفس هام تجربه کنم ! 

                                                تولد دوباره ات پیش ا پیش 

                                                             مبارک