قبل از سپید هیچ نبود !

 

    شکست

    قبل از کشف کبود کمربند خاطرات

    قبل از فرمان اعدام احساس

    قبل از دفن بازوهای عشق

    قبل از نم کشیدن نقاشی ی آفتابگردانهای عاشق

    قبل از آنچه مرا شست از فکر فرار

    تخم  ابر نابارور سپیدهایم ...

     ریخت

    زلالی از هوای کُرِ حوضِ خیال

    بر تن فاحشه ی  فلس های کف آکواریوم

    بر دستِ آبروی دست بر سینه ی مقابل پنجره

    بر دل شکسته ی قفس خالی از نگاه

    بر پای درخت دود شده از قلم فرسائی های من

    تا پرواز معنا شود ...

    گفت  

    آن وقت ،

    چوبدستِ موسی را قرض می گرفتی

    مرا می زدی

    نمی شکافت

    اینگونه

    دیوارِ خاکِ سرخِ صورتم !