بی قراری هایم رنگ خدا گرفته است !

  

    جواب نامه ی نانوشته ات را
    در نماز ت ،
    در قنوتم
    در یکی از جیب های پیراهن ستاره کوب آسمان
    زیر یقه ی ماه نشانت ...

     لبخند می زنی  
    از پشت سطر های شعر ٬
    بی صدا
    در کسری از نگاه
    در زلال آخرین سلام
    در بازی ی چشم ها
    در گیر و دار غبار خیس خورده ای

    و می نویسی
    دلتنگی ها
    دستگیر می شوند
    دلارام می شوی ...
    حرف دلت را ناخوانده می دانم !

    مهدی جابری - اردیبهشت 90 ( دفتر از نامه هائی که هیچوقت ننوشتم )